Bearded collie
De Bearded Collie is een hondenras, afkomstig uit Schotland. Zoals alle collies is hij een herder, die zijn oorsprong in de Schotse Hooglanden heeft. De eerste voorouders van de Bearded Collie zouden honden zijn die in 1514 met een schip uit Polen in Schotland aankwamen en geruild werden tegen een ram en een ooi. Door het heersende klimaat in de Schotse Hooglanden was er behoefte aan een hond met een dikke vacht. Zo ontstond de Bearded Collie. In der loop der jaren werd uit de ruwe vacht van vroeger de zijdeachtige vacht van vandaag. De vacht heeft wel regelmatige verzorging nodig. Schofthoogte van 51 tot 56 centimeter, gewicht van 18 tot 27 kilogram. De worpgrootte is gemiddeld 7 pups.
Belgische herder.
De Belgische herder heeft een licht skelet en een elegant uiterlijk. Hij draagt zijn kop hoog in een hoek van 90° (de Duitse herder bijvoorbeeld in een hoek van 45°), wat hem een edele uitdrukking geeft. Waar de Duitse herder rechthoekig is, dus langer dan hoog, is de Belgische herder meer vierkant gebouwd. Zijn schofthoogte is voor teven gemiddeld 58 centimeter (tolerantie 56 tot 62 centimeter) reuen gemiddeld 62 centimeter (tolerantie 60 tot 66 centimeter), zijn gewicht van 20 tot 30 kilogram.
Laekense herder
De Laekense herder heeft een ruwharige rossige vacht. De staart en de snuit hebben een wat donkere gevlamde beharing. De vacht moet twee maal per jaar getrimd worden om de overtollige en dode haren te verwijderen en af en toe borstelen met een grofgetande kam. Zijn schofthoogte is 58 (teefje) tot 62 centimeter (reu), zijn gewicht 20 tot 30 kilogram.
De Laekense herder, ook Lakense herder gespeld, is de ruwharige variant van de Belgische herders. Hij is naar de Brusselse deelgemeente Laken vernoemd. Hij wordt van alle Belgische herders het minst vaak aangetroffen
De Laekense herder, ook Lakense herder gespeld, is de ruwharige variant van de Belgische herders. Hij is naar de Brusselse deelgemeente Laken vernoemd. Hij wordt van alle Belgische herders het minst vaak aangetroffen
Pyreneese herder
De Pyrenese herdershond heeft kleine, driehoekige oren, die aan de punten afhangen. Zijn vacht is halflang tot lang, glad of licht gekruld. De kortharige variant heeft aan de kop kort haar. Hij komt in veel verschillende kleuren voor, maar de eenkleurige variant wordt het meest gewaardeerd. Reuen kunnen een schofthoogte van 40 - 48 centimeter bereiken en teven van 36 - 46 centimeter.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Pyrenese herder gebruikt als wachthond en boodschapper, en om gewonden op te sporen. Een eerste rasstandaard werd in de jaren 1921 tot 1925 opgesteld en is sindsdien weinig veranderd. Vroeger werden deze honden zowel aan oren als staart gecoupeerd. Dit werd echter de afgelopen jaren in steeds meer landen verboden.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Pyrenese herder gebruikt als wachthond en boodschapper, en om gewonden op te sporen. Een eerste rasstandaard werd in de jaren 1921 tot 1925 opgesteld en is sindsdien weinig veranderd. Vroeger werden deze honden zowel aan oren als staart gecoupeerd. Dit werd echter de afgelopen jaren in steeds meer landen verboden.
Australische herder
De Australische herder is een hondenras dat afkomstig is uit de VS. De oorsprong ligt in Noord-Amerika, waar fokkers Europese en Australische honden kruisten. De Australian shepherd is een middelgrote hond met afgewogen proporties. De vacht is halflang en licht kruis. Op de kop, de buitenzijde van de oren en de voorkant van de voorpoten is de vacht glad.
De vacht heeft een krachtige en wisselvallige kleur. Ze gaat van blue-merle of red-merle tot eenkleurig zwart (black) of bruin (red). Variaties zijn koperkleurige (copper) en/of witte (white) aftekeningen. Bij alle kleurslagen is de kleur rond de ogen meestal wit.
De ogen hebben de vorm van amandelen en zijn middelgroot. De kleur is aan variaties onderworpen en gaat van blauw tot bruin en amberkleurig. Er is een combinatie van deze kleuren mogelijk door vlekjes en marmering. De schofthoogte van teven is 45 tot 52 centimeter en die van reuen 52 tot 58 centimeter, het gewicht is 20 tot 30 kilogram.
De vacht heeft een krachtige en wisselvallige kleur. Ze gaat van blue-merle of red-merle tot eenkleurig zwart (black) of bruin (red). Variaties zijn koperkleurige (copper) en/of witte (white) aftekeningen. Bij alle kleurslagen is de kleur rond de ogen meestal wit.
De ogen hebben de vorm van amandelen en zijn middelgroot. De kleur is aan variaties onderworpen en gaat van blauw tot bruin en amberkleurig. Er is een combinatie van deze kleuren mogelijk door vlekjes en marmering. De schofthoogte van teven is 45 tot 52 centimeter en die van reuen 52 tot 58 centimeter, het gewicht is 20 tot 30 kilogram.
Schotse herder.
De Schotse herdershond of collie bestaat in twee vachtvariëteiten, die beide als afzonderlijk ras door het FCI erkend zijn.
De langharige collie heeft een lange zijden vacht met dikke ondervacht, een volle staart met meestal zwarte vlek bovenaan of in het midden van de staart en meestal een witte staartpunt.
De Collie heeft 3 kleurvariëteiten bekend in Nederland: Sable: De Sable kan allerlei soorten kleurslagen bevatten, van vossenkleur tot mahonie & goudkleur. Meestal met witte pootjes en witte kraag die zowel volledig als half kan zijn. Er zijn ook Collies bekend zonder witte kraag
De langharige collie heeft een lange zijden vacht met dikke ondervacht, een volle staart met meestal zwarte vlek bovenaan of in het midden van de staart en meestal een witte staartpunt.
De Collie heeft 3 kleurvariëteiten bekend in Nederland: Sable: De Sable kan allerlei soorten kleurslagen bevatten, van vossenkleur tot mahonie & goudkleur. Meestal met witte pootjes en witte kraag die zowel volledig als half kan zijn. Er zijn ook Collies bekend zonder witte kraag
Picardische herder
De oren van de Picardische herdershond zijn middelgroot en staande. De vacht is ruw, recht en dicht. Hij bestaat in de kleuren fauve en grijs. Afhankelijk van het geslacht bereikt hij een schofthoogte van 55 - 68 centimeter en een gewicht van 23-32 kilogram.
De Picardische herdershond zou rond 800 met de Kelten in Picardië zijn gekomen. De Eerste en Tweede Wereldoorlog hebben het ras zwaar gedecimeerd en waren er te weinig fokdieren. Mede hierdoor is het ras ingefokt.
De Picardische herdershond is geen hond voor beginners. Zoals alle herders is het een zelfstandige, soms ook eigenwijze hond, wat voor zijn opgave ook nodig was.
De Picardische herdershond zou rond 800 met de Kelten in Picardië zijn gekomen. De Eerste en Tweede Wereldoorlog hebben het ras zwaar gedecimeerd en waren er te weinig fokdieren. Mede hierdoor is het ras ingefokt.
De Picardische herdershond is geen hond voor beginners. Zoals alle herders is het een zelfstandige, soms ook eigenwijze hond, wat voor zijn opgave ook nodig was.